Toen ik in juni 2018 voor het eerst in aanraking kwam met Agile (wendbaar) werken volgens het Spotify model (bij de ING bank), ontving ik dit – toegegeven – met enige scepsis. Want waarom elke vijf minuten vergaderen – oké niet elke vijf minuten maar wel vaak en minstens eens per dag – als je dit ook eens per twee weken kunt doen?
Knippen en plakken
En waarom zoveel regels voor wat je wel en niet mag doen, op welk moment? Het haalde voor mijn gevoel de spontaniteit en snelheid uit het werk. Het bijbehorende knip- en plakwerk voor het uitbeelden van klantreizen vond ik omslachtig, bijna komisch, en niet automatisch verhelderend werken.
Teruggefloten
Qua efficiëntie leek het niet een verrijking van mijn persoonlijke werkstijl. Ik ben nou eenmaal al projectmatig werken gewend, ik moet al deadlines halen, ik moet altijd al goed plannen en moet altijd al hard doorwerken en dat bevalt me prima. Bovendien ben ik al heel wendbaar, want ik werk in allerlei soorten organisaties voor verschillende functies. Met Agile voelde ik me eerder teruggefloten en vertraagd in mijn normale tempo en productiviteit.
Het geheim
Maar ik gaf niet direct op. Alles wat ik maar kon leren over Agile, leerde ik met grote interesse. Graag wilde ik begrijpen wat het geheim was van deze werkmethode en hoe ik mezelf hiermee kon verrijken. De werkvorm is nou eenmaal uitvoerig onderzocht en het blijkt de best werkende methode te zijn om mensen concreter bezig te laten zijn en productiever te maken, zonder dat ze er stress van krijgen. De kleine teams – ‘squads’ -zouden een gevoel van veiligheid geven, en dat geeft mensen energie om zich in te zetten.
Openheid
Dat laatste was iets dat ik begon in te zien na een tijdje, als voordeel van Agile werken. Ik voelde me inderdaad heel prettig in de squad waar ik toe behoorde, mede omdat er een bepaalde openheid gold. We spraken alles eerlijk naar elkaar uit tijdens de ‘retro’, het evaluatiemoment van de sprint (de werkperiode). Zo leerden we elkaar beter kennen en konden we gezamenlijk ons team verbeteren op onze eigen leerpunten. Ook de omliggende ‘family’ (afdeling) waar we als team onderdeel van uitmaakten, voelde ‘warm’ en veilig. En dat gaf mij inderdaad een goed gevoel, doordat we een gemeenschappelijk doel nastreefden.
Positiever
Na een paar maanden Agile werken, toen ik gewend was geraakt aan alle termen, regels en vergaderingen, werd ik positiever over de Agile werkvorm en had ik mijn speelruimte hierin ontdekt. Ik had alsnog wat minder vergaderingen gewild en iets langere sprints (die van ons duurde twee weken), maar de intensieve samenwerking met elkaar, het doelgericht bezig zijn en het vele communiceren vond ik in de kern wél een betere werkvorm dan de traditionele, waar mensen wat meer als ongeleide projectielen (bij wijze van) te werk gaan.
Besmet
Bovendien merkte ik in mijn laatste opdracht bij de HU, dat het Agile werken bij ING, mijn werkoptiek veranderd heeft. Zodra ik nu een gebrek aan communicatie, efficiëntie of doelgerichtheid signaleer in mijn werkomgeving, denk ik direct aan de Agile methodes die ik zou kunnen toepassen om dit te verbeteren. Ondanks mijn oorspronkelijke kritische houding, ben ik er toch in gaan geloven. Ik kan daarom in alle eerlijkheid concluderen: Agile is een werkstijl, waar je mee besmet wordt. In positieve zin!
